Skúlamenningin hevur sum aðalmál í besta samstarvi við allar partar at gera skúlan til ein enn betri skúla, ein dagførdan skúla í mun til tíðarinnar krøv, samfelagsins væntanir og karmar.
Vit skulu byggja á verandi, vælvirkandi skipanir, menningin skal spretta úr gerandisdegnum, frá teimum góðu og dyggu frálærustøðunum í floksstovuni, har allir partar samstarva og vísa livandi áhuga.
Spurningurin um dygd kann skjótt gerast ein spurningur um at náa á okkurt sett mál. Um einhvør menningarpartur skal setast upp í skrivlig mál, skrivligar virkisætlanir og skrivligar eftirmetingar, sum so aftur geva grundarlag fyri nýggjum skrivligum málum, so drepa vit allan spontanitet og nýta læraraorkuna til at gera pappírsstakkar, í staðin fyri at skapa rúm fyri kreativari læring og trivnaði. Men partvíst er tað neyðugt, men alt við máta. Tað er týdningarmikið at skapa trúnna á, at vit vilja umboða tær felags hugsjónir og tey felags virði og mál, sum vit nú í felag seta okkum.
Vit skulu geva hvør øðrum íblástur i dagligu undirvísingini. Vit skulu venja okkum til at síggja ymsar møguleikar, hava eygu og oyru opin fyri, hvussu onnur, burturi og heima, undirvísa.
Námsfrøðiligi bókamarknaðurin og skeiðstilboðini yðja av hættum, frymlum og skipanum, sum skulu tryggja ta námsfrøðiligu menningina í fólkaskúlanum. Skúlamenningin verður kortini ikki tryggjað við alskyns myndlum einsamøllum, men við opið og frísinnað at grunda menningina á holt samstarv lærara millum og umfataðu áhugabólkarnar í skúlaskipanini, breiðum undirvísingartilboðum, fjølbroyttum undirvísingarhættum og ikki minst skapandi arbeiðslagnum hjá einstaka læraranum.
Í stóran mun verða siðbundnir undirvísingarhættir brúktir. Hóast ymsir frálæruhættir verða nýttir, so sum tvørgreinalig, evniskunnandi frálæra, verkætlanararbeiði osfr., so verður undirvísingin ofta í ov stóran mun lagað eftir miðalnæminginum, meðan endarnir ytst báðumegin kanska ikki fáa nóg nøktandi avbjóðingar.
Áhugi fyri arbeiðinum er við at skapa arbeiðsgleði, fyritakssemi og eina kenslu av at verða ein partur av arbeiðinum.
Hetta krevur, at
Hvør einstakur, leiðsla og øll onnur á arbeiðsplássinum eru tilvitað um, at menning er ein av hornasteinunum undir skúlanum.
Hetta merkir, at
Við at samstarva kunnu lærarar stuðla og hjálpa hvør øðrum at leggja undirvísingina til rættis.
Samstarv er neyðugt fyri at fáa sum mest burtur úr tí tilfeingi, skúlin hevur til taks.
Tað krevur vilja og opið sinni at finna loysnir, sum tey flestu kunnu taka undir við, men gott samstarv er dyggur stuðul í dagliga arbeiðnum í skúlanum, og tað er við til at menna skúlan og gera hann føran fyri at átaka sær stórar og krevjandi uppgávur.
Samstarvið má miða ímóti at greiða arbeiðs- og ábyrgdarbýtið í undirvísingini og at leggja alt til rættis, so at sum best fæst burturúr.
Samstarv millum tveir ella fleiri lærarar kann gera undirvísingina fjølbroytta, og gott samstarv í einum lærarabólki kann vera góður stuðul hjá óroyndum lærarum og lynna undir eina dygga undirvísing.
Fólkaskúlalógin leggur stóran dent á lærarasamstarv, og at undirvísingin og arbeiðið annars á skúlanum verður ráðlagt í felag.
Sum er, fer samstarv og ráðlegging millum lærarar fram í toymum, í lærugreinabólkum, í vanligum samskifti millum lærarar um undirvísingarlig evni og á ymsum øðrum samstarvsfundum. Eisini verða ymisk størri innanhýsis evni viðgjørd á námsfrøðiligum døgum.
Sínámillum álit er treytað av einum opnum og sonnum dialogi, sum sprettur úr jaligum hugsanarhátti.
Hetta krevur, at
Stuttleiki og hugni til dagligt ger, at andin og mentanin í skúlanum ber dám av trivnaði og felagsskapi.
Hetta merkir, at
Ábyrgdarkenslan er eitt av eyðkennunum av samskifti okkara millum.
Hetta merkir, at
Mál:
nov. 2024